lolipop

büyüyünce nur sürer ya da sumru yavrucuk olmak istiyorum. yaşımı aldıkça çekici olmak istiyorum. gördüğüm tombik kadınlara bakıp böyle olmayacağım hep kendime bakacağım diyorum.

otuzumdayım ama taş gibi değilim. şu gizemli güzel blog sahibeleri gibi baş döndürmüyor, yoldakileri kendime baktırmıyorum. ayrıca mini etek giydiğimde kaslı bacaklarımla okan buruk'u andırdığımı düşünüyorum. (oynasam oynardım ya gençlerde falan)

ama yapmıyorum. hep erteliyorum. cepten yiyorum, daha önce yaptığım spor aktivitelerinin ve genetiğimin sınırını zorluyorum. çok yiyorum, vakitsiz yiyorum, zararlı şeyler yiyorum. sonra yatıyorum zıbarıyorum tv izliyorum. hep yarın sabah yürüyüşe başşşşşlıcam evet evet kesinlikle deyip sıcacık yumuş yumuş yatağımı terk edemiyorum.

yok fakat hayır ama, o yolda gördüğüm teyzelere olanlar benim başıma gelmez, ben büyüyünce çok çekici kalacağım, kaya gibi küre dağları gibi taş olacağım

poff canım nasıl da bişiler yemek istiyor

yarın kesin yürüyüş yapacağım

tamam yarın olmasa da şu iş gezisinden dönünce

en kötü yeni bir seneye başlarken rejim yaparım

yani eninde sonunda müdahelede bulunacağım, bir gün, umarım

demek ki dana gibi hatunların "ay ben gençliğimde serçe barnağım, kurşun kalemim gibiydim aaah aaah, evlenmeden önce 50 kiloydum" demelerinin nedeni izlediğim doğal yol haritası. imdaaaaaat