hastayım hastaaa canım ister pastaaaaa

bogazim yırtılacak heralde, boyle nefes aldığımda keresteye sürtülen zımpara hissiyatı yaratıyor. Konusmak başlı başına işkence zaten. Göbüş bebis ilac almamı da engellediğinden, evimde çorap picama probis süt kombinasyonlariyla yatıyorum. Tamam tamam probisi yedim, keşke sadece yanıma alıp uzansaydim =$ yapacak bişi yok!

camdan arabaları izlerken, yine bu dort teker motor olayına ortalama bir kızdan daha fazla bayıldığımı fark ederek şaşırdım. Gerçekten araba sürmek bir ara "ralli kursuna gidecem ben ya" ya varan bir tutkuydu benim için. Trafikte gecirilmis 11 yıldan sonra milim milim ilerlemek pek zevk vermez oldu ama hala özel hareketlerim var. Abbuk sabbuk manevralar yapmayın valla şakacıktan ders olsun diye yandan sürtüveririm. ^_^

araba kullanma şevkimin pis trafik ve trafikte dayak yeme korkumdan dolayı azalmasinin yaninda arabalardan hoşlantım, aldığım elenktrik hiç bitmedi. Eskiden, daha ergenken, dergiler falan okurdum ama şimdi hepsi elimdeki hamurdan dolayi beyime intikal etti. =p o bana anlatıyor araştırıp, boylece tam ulkem insani olarak benim bişi okumama gerek kalmıyor, kulaklarım bilgiye aç.

bebiş gelirken güvenli bir arabamız olsun, değiştirelim bu fransiz, cakası bol françois'yı diye kıpırdanmaya başladık. Benim için güvenlik artık ön planda evli çocuklu olmaya aday bir birey olarak, ama performans ve caka - güzel çekici görünüm - hala vazgeçemediğim özellikler. Hem gücümüzün yettiği, hem az yakan, hem vın diyince giden, hem de vayt güzel arabam dediğim kesişim kümesini bulmak pek kolay olmayacak.

Camdan bakarken, yolda oğluyla yürüyen genc bir babanın oğluna yanlarından geçen genc bir kızın kullandığı- muhtemelen ögrenci- mini cooper countrymanı gösterdiğini gordüm. İçim bi cız etti. Hayır o arabayi beğeniyorum, milletin kullandiği bir cok sapık arabanın yanında baba bir fiyatı olsa da gayet efendi, sıradan sayilabilecek bir araba. Yine de bi utandım. Üniversite de araba kullaniyordum, evet arabam vardı ama özel bir üniversite yanında büyüdüğümden, kimseyi umursamayan paralı bebeler barındırdığının bilincinde olduğumdan, bir de üstüne hep devlet okullarına gittiğimden araba konusunda hassastım. Önce kimselere soylemedim okulda arabam olduğunu mesela. Zaten anca totomun sıgabileceği minnacik bir arabacığım vardı. Ki bu arada küçük arabalardan nefret ederim, keşke en az kamyonetim olsa.

Arabayi seçerken bilinçli sectim. Yolda broadwayle giden 50 yasinda bir cift gordugumde yüzümün kızarmasını istememistim. Ben kimdim ki anne babamın parasıyla hava atıp millete ezik muamelesi yapacaktım. Bu düsuncemden hala pek kurtulamadım. Hepimiz isviçre zenginliğine ulasmadan yani etrafta maserattiler ucuşmadan, ben yine fazla fiyakalı ve pahalı bir araba kullanırken utanırım. bu elbette ki onlari sevmediğim, dergilerde, virtinde ya da birinde gördüğümde ağzımın sulanmadığı anlamına gelmiyor.

ama yani emprestyonistleri seviyorum diye eve bi orijinal renoir bi de degas getirmiyorum. Uzaktan bakıyorum. derdimin babadan gelen parayla alınan uçuk arabalar olduğunu fark ettim. Sanırım o üniversitenin cevresinde büyümek, hep ordan ögrencilerin olduğu bir sitede oturmak bende bazi kalıcı pürüzler ve defolar yarattı. Beyim olsa kanımca "insanlarin iyi bir arabaya binmesi icin bir ömür beklemesi mi lazım" derdi. Değil belki ama ben hep o broadwayin icindeki cifti düşünüyorum, bir ömür beklemelerine rağmen pek bir şeye sahip olamayanları. Ayrıca amg mercedes alacağına o sıpa efendi bi araba alıversin

hastayım, göbüklüyüm. Mantıklı olucam diye bir kaide yok tamam mı?! Sevmiyorsam sevmem banane

Ankara'da yaşayan bir Reykjavíkli gibi hissetmek

ya bu savı yeniden iddia edeceğimi düşünmüyordum ama hatuna erkekten arkadaş olmaz ya.

en çok özendiğim arkadaşlık erkekler arasında olan, hatunlarinkinden en onemli farklari rekabet ve kıskançlık olmamasi. afra tafraları da yok adamların, yok ne zamandır beni aramadın bik bik bik. hatunların bu bik bik biklerine bir susuturucu takılmalı ya. ha ben farklı mıyım? esta pitit piti tabi ki de değilim, bik bikliyorum elbetteki fakat genelde arkadaşlarıma bikbiklemiyorum, bi de kıskanıcağım hatunla arkadaş olmam ki. samimi olmayan şeylere zaten 30umdan sonra tahammül edemez oldum. sevmiyorsam bir insancığı direk belli ediyorum. geçen görüştüğüm bir kız arkadaşıma açıkca "artık seninle diğerleri buluştuğunda ben gelmek istemiyorum, konuştukların çok depresif gelemiyorum bunlara kusura bakma" dedim haa sonuna yoksa seni seviyorumu da ekledim ama. seviyorum da uzaktan gibi.

sanırım benim mevzuata göre GDO (genetiği değiştirilmiş organizmalar) gibi bi etiket konmalı herseye,tüm her bişeyciği kapsayacak eşkilde SOŞ (samimi olmayan şeyler) yapıştıracağım. bunlar detoksuma göre, zararlı hiiiç baştan elimi sürmeyeyim de sonrasında bünyeden atmak için kasmayayım.

velhasılı kelam kıskanıyorsam o arkadaşı kız erkek, rahatsız oluyorsam, görmek konuşmak istemiyorsam, istedigimi yapıyorum. yani içimden gelen neyse yapıyorum. Ko ...rahvan gitsin ya. çekemem bu yaştan sonra, bi de bu yaşa kadar yeterince iyi, yakın, gerekli arkadaşı yaptım. Kotayı doldurdum. bundan sonrası piyangodan bir şey çıkması gibi. iyi olursa ne ala olmazsa da yemek yemişken midemi abur cuburla doldurmaya ne gerek var diyorum. haaa kimseye de kötü davrandığım sanılmasın. seviyorum insan ırkını ama uzaktan işte uzaktan, asıl olay bu!

orta okul ve lise arkadaşlarım, tamamen seçimlerimin dışında, büyükçe bir erkek grubu olmuştu. şimdi çoğu ile arkadaşım, zaten beyim de orta okul lise arkadaşlarımın bir parçası olduğundan topluca arkadaşız. arkadaşız da, bir sorun nasıl? tabi ki sevgilileri ya da evlendiklerin hatunların izninden sonra, vice versa. yani erkek hatunundan arkadaşlarıyla arkadaşlığına devam etmek için belirli bir onay belgesi imzalatmak durumunda. Hele de arkadaslar karsi cinsse!

çook anlayışlı ve kendine güvenen bir sevdiceğiniz yoksa işiniz zor. ben genelde erkek arkadaşlarımın arkadaşlığını söke söke alıyorum ama sevgi pıtırcıklığımla. kesinlikle hatun kişiye çalışmalısınız. çift olmalarından itibaren hatunlara özel ilgi, ihtimam gösteriyorum. gönüllerini kırmıyorum, hep low profile kalıyorum böyle (hani ingilisçe polisiye filmlere atıf olsun diye şeeettim) sakin tevazü sahibi arkadaş şeklinde. beyim sağolsun anlayışlı bu konuda ama sanırım arada atlattığımız uzun yıllar süren badirelerin payı var bu işte. zaten unumuzu eledik şeklinde ayrıca dibi gördüğümüzde anlaştık gibi geliyor (o dibe bi de alttan bakıcaz bebekle ama hadi hayırlısı bakalım :).

ha sevdiceği gıcık olanlar olmadı mı bana? oldu tabi onları da kaybettik. hayırlısı oldu zannımca. zaten belirli yaşın üstünde kadın erkek öyle samimi arkadaş olmaz ya, erkek milleti bu belli mi olur? her şey fırsat adamların gözünde. çok iyi olursun da regl tarihlerini söylediğin, aşk hayatını didik didik ettiğin dönemi geçmişsindir artık, tabi hala lise orta okul değilsen. ki bir erkek de seni o yaşlarda bu abbuk muhabbetlere rağmen dinliyorsa kesin bir yanıklığı vardır ya. ilgiyi seven kedi cinsiyiz biz kadınlar o ilgiden kolay kolay vazgeçmeyiz, o yüzden yazık o erkeklere, sonunda ama ben seni arkadaşım olarak görüyoruma mahkum olurlar.

heee nasıl başladım nasıl bitti asıl hatuna erkekten arkadaş olmaz diye düşünüyordum ama kazığı da sonunda erkekler yiyormuş megersem. eee adam bulunca başka hatun "onu arkadaş olarak görmeyen", o hatun kişide senden kıl kaptıysa arkadaşlığa orada nokta.

aman biliyoruz be herşey siyah beyaz değil, elbette benim erkek olan arkadaşlarım var, bazı çerçeve konularda dertleştiğim ama karşı cinsteki en yakın arkadaşım da belli yani. burdan gooool diyerek tribünlere doğru yüzüğümü öpüyorum

WTF!!!

Bu dokunmatik aletin birgun bana fazla gelip dombilibu parmaklarimla bisileri batiracagimi biliyordum. Nitekim dun aksam beyime aaa sizin en ust amir benim bir arkadasimin arkadasiymis facebookta ne alaka yahu derken gulup kafami kaldirip ona baktigim ve sonra geri indirdigimda o iyice bulanmis yuvarlak seyi, dolma parmaklarla cottadanak bilincsiz bir sekilde adamin isminin ustune tiklayip arkadaslik istegi gonderdim! Neeeeeeyyyyy nasil yaaaaa demeye kalmadan geri alinabildigini fark edip hemen geri aldim o istegi.

Bir saat sonra yeniden kontrol ettigimde adam bana geri donup bu sefer o istek gondermis O_o sanal dunyayi hic sevmiyorum zaten bi de ustune boyle abbuk sabbuk sosyal iliskilerde mıçınca paralize oluyorum.

O zamandan beri facebooku acmiyorum ki zaten kirk yilda bir giriyordum ve bilgisayardan uzak duruyorum boylece gercek dunyada bunlari gormezden gelebiliyorum.

Facebook denen seyin benim icin ve su iki uc yil once sayfayi kullanmakta nerdeyse dunya rekoruna giden yurdum insani icin siradan, bayik geldigi ortada. Bir kac haberdar olmak istedigim arkadasim var onun disinda sarpa sardi akrabalar, is yerinden teyzeler, arkadaslarimin arkadaslari gereksiz sekilde listemde halay cekiyorlar. Ayrica bilgi kirliligi herkes bak ne guzel hayatim var demek icin hep guzel fotograflar yukluyor. Turk hatunlarini depresyona surukleyen bir seymiş bu ağ;
-ay kiz leyla bunca sure boyunca hic kilo almamis, yetmemis zengin olmus iki de cocuk yapmis. Cocuklar da ustun zekaliymis, kedisini bile egitmis onun yerine pedikur yapiyormus...

Sıkış hep millet ya, hepsinin profilindeki duvarlar vasitasiyla yuzlerine malsiniz layyn maaaal ddemek istiyorum. Hep tas gibi belirli acidan cekilmis fotolar, sanki edebiyati yalamis yutmus gibi durum guncellemeler ama asil olan anca video paylasiym, millete hava atarken onlarin hayati bi kontrol edeyim vs.

Hayir sil di mi bu insanlari. O da benim malligim iste yapamiyorum, ayıp olacak bilmemne diye belki bende onlarin bu sahte hayatlarini dikizlemekten zevk aliyorum

Aman banane ben gercek bir insanim ve sosyal hayatim var, bu nedenle aklima gelirse haftada bir beeeeelki giriyorum.

I AM BACK

tatlı bir münzevi dönemden sonra yeniden sahalara geri döneyim dedim


eminim bu kararım yazı yayımlandığı an ülke çapında partilerle kutlanacak, zira benim yazılarımı insanlar deli gibi takip ediyor, vazgeçilmez bir şeyim onların hayatlarında =P

aman neyse, geldim işte kendi kendime dünyaya sinyaller göndermeye devam edeceğim. durup dinlesek biraz rutin materyal hayattan sıyrılsak neler duyacağız aslında. heralde önce kendimizi, tırsıklığımızı duygusallığımızı bazen kıskançlığımızı kinimizi... herşeyi bastırıyoruz bence.

artık hatrı sayılır bir göbenkim var ve kapıyı suratıma bırakıp, asansörde inmemi beklemeden üstüme süren yoluk teyzelere ultra sinir oluyorum. ama hamilelik cıvıklığı ile kimseyi baymadan başka bir bloga başlıyayım dedim. neler yaşadığımı ve hissettiklerimi, herkesin aynı duygusallık seviyesinde olmadığını kendi özelimden gösterdiğim bir şeyler karamak istiyorum. adı gebistein olan bir blog sonuçta.

sizi seviyorum panpişlerim muffinlerim bırt zırt diye bitirmek isterdim ama sevdiğim falan yok kimseyi, yalan yani.sıkışlara hiç girmeden dünyaya hitaben "çekilebilirsin" diyorum. (kesin sapıttım)