tatlı bir münzevi dönemden sonra yeniden sahalara geri döneyim dedim
eminim bu kararım yazı yayımlandığı an ülke çapında partilerle kutlanacak, zira benim yazılarımı insanlar deli gibi takip ediyor, vazgeçilmez bir şeyim onların hayatlarında =P
aman neyse, geldim işte kendi kendime dünyaya sinyaller göndermeye devam edeceğim. durup dinlesek biraz rutin materyal hayattan sıyrılsak neler duyacağız aslında. heralde önce kendimizi, tırsıklığımızı duygusallığımızı bazen kıskançlığımızı kinimizi... herşeyi bastırıyoruz bence.
artık hatrı sayılır bir göbenkim var ve kapıyı suratıma bırakıp, asansörde inmemi beklemeden üstüme süren yoluk teyzelere ultra sinir oluyorum. ama hamilelik cıvıklığı ile kimseyi baymadan başka bir bloga başlıyayım dedim. neler yaşadığımı ve hissettiklerimi, herkesin aynı duygusallık seviyesinde olmadığını kendi özelimden gösterdiğim bir şeyler karamak istiyorum. adı gebistein olan bir blog sonuçta.
sizi seviyorum panpişlerim muffinlerim bırt zırt diye bitirmek isterdim ama sevdiğim falan yok kimseyi, yalan yani.sıkışlara hiç girmeden dünyaya hitaben "çekilebilirsin" diyorum. (kesin sapıttım)
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder